Gregg Wright…The ‘New’ King of Rockin’ Blues Guitar….

Wie op zaterdag 18 april van vorig jaar aanwezig was op het Delirium Blues Festival te Handzame kon toen al getuigen zijn van deze imposante verschijning. Kenmerkend voor Gregg Wright is het dragen van een bandana onder zijn hoed maar nog meer opvallender is dat hij zoals Jimi Hendrix ook als linkshandige gewoon een rechtshandige gitaar omdraait om zo zijn talent op dit instrument te laten horen. Zijn optredens zijn ‘high class’ te noemen op het gebied van blues maar zelf toont Gregg tijdens zijn optredens zelden of weinig emotie.

Juist op tijd voor zijn ‘appearance’  met het ‘Chicago Blues Festival’ hier in Europa met in ons eigen land een dubbel optreden in de Banana Peel ontvangeden we de nieuwste van Gregg Wright. Dit album kreeg de toepasselijke titel van ‘The King Of Rockin’ Blues’ mee, want het is die titel die hem deze dagen in de States wordt toebedeeld.   Gregg begon zijn carrière in de ’70-tiger jaren en speelde al onmiddellijk als opener voor iconen als de ‘Kings’ namelijk Albert en Freddie. Deze twee ‘meesters’ inspireerden Gregg om nog harder te werken om zo vandaag deze titel waardig te kunnen zijn.  Dat Mr. Wright in het bluesmilieu hier een ietsje minder gekend is komt misschien wel doordat hij na zijn verhuis in 1980 naar Los Angeles begon te toeren met o.a. Mick Fleetwood, Michael Jackson en The Gap band.

Zijn nieuwste album ‘King Of The Rockin’ Blues’ telt 12 nummers die allemaal door Gregg zelf zijn geschreven en gecomponeerd. Voor de opnamen van dit album deed Gregg  buiten een schare goede muziekanten ook beroep op zijn vriend Coco Montoya en op Jimmy Z. Het beluisteren van dit album geeft je onmiddellijk een injectie van energie zeker wanneer de openingstrack ‘G’on Wit’cha Bad Self’ uit de boxen galmt. Stevige Chicago blues is de basis van dit album maar Gregg Wright laat ook horen dat hij ‘soul’ ook heel hoog in zijn vaandel draagt wanneer je luistert naar ‘Come and Get It’ een ‘soulsong’ waarbij een hele ‘horn section’ is opgetrommeld en eerlijk wel wat timbre heeft van de gospel en soul familie The Staple Singers. Ook de backing vocals ‘Heidi Salas & Cheynne Wright’ doen je onmiddellijk aan deze groep met legende Mavis Staples. Op #9 vinden we part2 terug van dit nummer en het is toch een beetje spijtig dat zulke prachtsong in tweeën is gesplitst zeker wanneer je dit bij het begin van deel 2 een beetje teveel opmerkt. Op de ‘laidback shuffle’ ‘I’m My Own Boss Man komen Zac Harmon en Jimmy Z uitvoerig aan bod en dit is een pareltje van bluesmuziek.

Dat Gregg Wright ook nog binding heeft met Louisiana komt tot uiting in ‘Bayou Moon’. Dit instrumentaaltje is een schoolvoorbeeld van New Orleans blues over misschien de wel meest ‘geëerde’ maan aan het heelal. Ook met afsluiter ‘Brick By Brick’ brengt Gregg Wright een ode aan de inwoners van- en de stad New Orleans, beide nummers zijn bijzonder pakkend en zal voor de getuigen van de ramp in 2005 die ‘Katrina’ toen met zich meebracht. Nummers om bij de janken...zo puur, zo eerlijk!

'King Of The Rockin' Blues' een idee voor je verlanglijstje voor de komende feestdagen!